Berke Atabey

04.10.2023, 06:34, Berlin

Dün öykülerimden biri ilk kez çok takip edilen önemli bir edebiyat mecrasında yayımlandı. Mutluyum. Çevremdeki az sayıda kişi yazdığımı biliyor, daha da azı yazılarımı okuyor. Ama tabii öykü bayağı geniş çevreye yayılınca bir nevi afişe olmuşluk hissi gelmiyor değil. Neyse ki kurgunun güvenli kucağındayım. Karakterin ne kadarı yazanın kimse bilemez. Metakurgulu otobiyografik metinlere bile şüpheyle yaklaşır olduk. Belki de yazanlar olarak çift yarık deneyindeki elektronlar gibi hareket ediyoruz. Bir gözleyicinin olması değiştiriyor metinlerimizin halini tavrını. Çift yarık deneyinin farklı yorumları var. Ben en çok Everett’in paralel evren modelini seviyorum. Her kuantum ölçüm yapılığında, var olabilecek her olasılık, aynı anda var olur ve biz, o olası evrenlerden sadece birisindeyiz. Bu nedenle bilincimiz, o olasılığı “gerçeğe dönüşmüş” gibi algılar. İçlerinde en anlaşılmaz olanı bu teori ama anlaşılmaza dilediğim anlamı yüklemek daha kolay. Bu kadar subjektif bir bilim yaklaşımı da ancak benden beklenir. Neyse bilim insanlarını kızdırmadan kurgumun dehlizlerine geri döneyim.