07.11.2024, 07:51, Berlin Arabadaydık. Çiseleyen yağmur araba camındaki tozla birleşip çamurlaşıyordu. Berlin’in en büyük ve en eski bulvarında, sokak lambalarının yüzyıllık gölgeleri yeni asfalta düşüyordu. Konuşulması gerekenleri söylemiş olmanın mayhoş rehaveti vardı üzerimizde. Günlerdir etrafımızda dolanan ama bizi sobeleyemeyen sözlere yakalanmıştık sonunda. Şimdi bir sağanak bekliyoruz camları arındırmak için. Continue reading

17.09.2024, 06:15, Berlin Güneş göğün yağında pişmiş, sarısı dağılmış. Balkonu, korkulukları, saksı mezarlıklarını turuncuya boyamış. Kör nefesli canavar hangi ağacın kavuğuna saklanmış? Yüzüm, ruhum, sağım, solum sobe! Köle gemisi kayalıklarda parçalanmış. Kalbim keşfedilmemiş bir sahile vurmuş. Portmantoda asılı beyaz bayrağı sandığa kaldırdım. Bugün düşman işgalinden kurtuluşum. Continue reading

13.07.2024, 05:59, Berlin Kahverengilere bulaşan yeşillik olsa da formum Ben sizlerden biri değilim Aynı göğe erse de başlarımız Aynı suyu emse de ayaklarımız Aynı güneşe gölgelense de ellerimiz Ben sizlerden biri değilim Doğduğum yerde kalamamışım Göbek bağım yanlış yere düşmüş O günden beri kesildiğim yeri arıyorum Çünkü ben sizlerden biri değilim Ben uzatmadıktan sonra bana… Continue reading

06.06.2024, 06:36, Berlin Ihlamurlar susmasın istedim, bulutlar erken emeklemesin. Güneş topunu alıp eve gider o zaman. Bir masa örtüsü gibi yazı çekeler peşinden. Bardaklar devrilir, aylar kırılır. Kuşların dem çekişleri yarıda kalır. Göz gözü görmez bir hüzün iner toprağa. Ruhum karlanır. İnsan ilk tanıştığı mevsimde mi kalmalı? Continue reading

28.05.2024, 08:47, Berlin Nehirlerin durduğu Dağların aktığı o ülkede Susan erkekler Konuşan kadınlar Ve gülen çocuklar Denizden yıldız toplayanları Balıklar aydınlatıyor Continue reading

04.05.2024, 06:47; Berlin Mavi, yumuşak bir mezarlık. Kendi kurbanlarının. Faili meçhulların. Faili aleni insanlık suçlarının. Aynı sanıyorsun. Sezdirmeden büyüyor. Yükseliyor. Buzullar aynı. İçine attıkları, sakladıkları artıyor. Dalgalı olduğu günler dolaplarını saçıyor ortaya. Muntazam yerleştirince sakinliyor. Ölülerin toprağında yıkanıyor insanlar. Rakılar ölülere kalkıyor. Ölülerin kokusu ile sakinliyor dertler. Hem katil hem iş birlikçi. Bedenlerle beraber sesleri… Continue reading

10.04.2024, 18:01, İstanbul Bir taş arıyorum kalabalığın ortasında. Nerede bıraktığımı unutmuşum. Seneler oldu. Birilerine sordum, hep daha ötesini tarif ettiler. Sonunda vardım. Otların ardına gizlenmiş taş, ebeleyecek birini bekliyordu. İki kişi, tek taş. Anlattım onlara. Dinlemeye hasretlerinden olacak hiç bölmediler sözümü. DNAm ve hatıralarım orada kaldı, ben kaotik şehre salındım. Kim bilir kaç sene sonra… Continue reading

03.04.2024, 06:44, Berlin Dağlardan masalsı bir sis inerken köyler raylar arasından kayıp gidiyor. Toprağın yeşillenmemiş yerlerine bakarken üzülüyorum. Bulutsuz gök ise kırlangıçlar uçuruyor içimde. Topraksız çimen, bulutsuz gök olmaz biliyorum. Yine de yeşil ve mavi arıyor gözlerim. Pudralanmış dağlar kadrajıma girince içim hepten sığmaz oluyor içime. Onlar oradayken kimse düşmez artık. Mutlu bir atlas yorgan… Continue reading

24.03.2024, 06:28, Berlin Her yer cam kırığı. Terliksiz yürüyemez oldum. Süpürge açıyorum. Saklanıyorlar. Özür dilediklerinde inanıyorum. Yine kanayıp yine şaşırınca aptallığımla eğleniyorlar. Ses yapmadım, yemeği yakmadım, yüksek sesle gülmedim, televizyonun önünden geçmedim. Bu sefer neden kestiler? Dolunca evden taştım. Ses etmezler çıkmama. Dönene kadar onlar da kuytularına çekilmiş olur. Birkaç gün çıkmazlar ortaya. Terliksiz ama… Continue reading

05.03.2024, 06:18, Berlin Güneş saklandığı tülün ardından çıktı. Annesi bizimle daha çok oynamasına izin veriyor. Erken geliyor, geç gidiyor. Kuşlar çiçekleneyazan ağaç dallarından laf atıyor. Kafamı ne yöne çevireceğimi şaşırıyorum. Yeşilin unuttuğum tonları gökyüzünden düştü. İçime sığmayanlar bahar çiçekleri olarak parkları boyadı. Kalbimin odacıkları pembe, yeşil, somon, turkuaz. Kışın susmaları baharın neşesi altında ezildi. İçimdeki… Continue reading