Berke Atabey

Beyoğlu Rapsodisi’ni okuduğumda duyduğum heyecanı hiçbir zaman unutmayacağım. Üniversiteye hazırlanma senem olmalı. İnsanlar bir günde test kitaplarını yarılarken ben polisiye yarılıyordum. Her gün yarın başlayacağım ümidiyle göz göze geldiğim test kitapları el değmeden kaldı. Kitap okumak varken kim test çözer ki? Ben değil en azından bunu biliyoruz. Senelerce Ahmet Ümit kitaplarını hatmettim. Artık o heyecanı vermiyorlar bana, üzülüyorum. Ama ya o heyecanı tekrar hissedersem diye ne yazarsa okuyacağımdan da eminim. Tarih, mitoloji ve arkeoloji bilgisine, araştırmacılığına ayrı bir hayranım. Kim ne derse desin karakterleri, konuları ve mekânları ile polisiyeye derinlik ve edebiyat getirmiş bir insandır gözümde. Dün edebiyatın diğer iş alanlarından pek farklı olmadığını bir kez daha gördüm. Adına halkla ilişkiler mi, pazarlama mı, profesyonellik ya da networking mi deriz bilemiyorum. Ama Berlin’de katıldığım diğer edebiyat organizasyonlarından çok daha farklı bir etkinlikti. Ve bence bu fark başarının da sebeplerinden biri. Çok satar kitapları küçümseme eğiliminde değilim. Bence bu bir başarıdır. Ama çok satmayanın da başarısız olduğunu düşünmüyorum. İmkanlar, fırsatlar, yaklaşımlar var hayatta. Süreç yönetimini iyi yapmak önemli.