03.06.2024, 06:20, Berlin
Yarının kaygısından bugünün huzurunu kaçırıyoruz. Çekmecelerin bir kısmı henüz dağınık olsa da, bu fikri içselleştirebildim, en azından şu anki durum için. Dün yürüyüş yaparken yağmura yakalandım. Ağaçların beni koruyabildiği kısa bir yaz yağmuruydu. Yağmur bitince saklandığım dalların altından çıktım. Artık yağmur sadece ağaçların altında yağıyordu. Bize şemsiye kesilmiş yapraklar suyu üzerlerinde biriktirmiş, damlalarını rüzgârın gıdıklamasıyla yer çekimine emanet ediyorlardı. Altlarından çıkma cesareti göstermesen yumuşak yumuşak ıslanmaya devam edeceksin, açan güneşi kaçıracaksın. Güvenli bölge olarak gördüğümüz konfor alanlarımız, kanıksayıp emniyetli liman sandığımız fikirlerimiz, korkularımızdan ördüğümüz yok sayma duvarlarımız yağmurda birer ağaç gölgesi. Huzurlu, sakin, teskin edici. İyi ki varlar. Yoksa çok hırpalanırız sağanaklarda. Yine de göğü iyi gözlemlemek, geç kalmadan doğru kararı almak lazım. Perdelerin çekilmişse, şemsiyeni kapatmayı unutmuşsan, ağaçların altında sadece başının üzerindeki gölgeye odaklanmışsan kaçıyor açan güneşler. Yetiştiğiniz coğrafyanın kuzeyine düşen yerlerde yaşıyorsanız anlık açan güneşlerin ne kadar kıymetli olduğunu iyi bilirsiniz. Bazen tüm gün yağar. Beş dakika güneş açar. O beş dakikayı yakalayabilirsem o gün güneşlidir artık benim için. Havalar bu ara çok iyi gidiyor derim sağanak mevsimin ortasında. İnsanlar yüzüme bakar boş boş.
Leave a Reply