03.11.2023,06:24, Berlin
Günlerdir yoktu. Hiç böyle yapmazdı. Her gün muhakkak uğrar, bazı günler onunla sabahlardı. Çok özlemişti. Keşke onun gelmesini beklemese, kendi ona gidebilseydi. Belki bugün gelirdi ve saatlerce kalırdı. Kokusu o gittikten sonra bile üzerinde kalsın istiyordu. En büyük kabusu üzerine bir başkasının gölgesinin düşüp, kokusunun bulanmasıydı. Geçen sefer onu beklerken öyle olmuştu. O yüzden artık beklemek daha zordu. Ah elleri nasıl da dolaşırdı üzerinde. Saatler geçtikçe daha ustaca, daha hırsla, daha aşkla. Kapının önünde ayak sesleri. Seri ve narin. Oydu. Koyu kestane saçlarını ensesinde topladı. Şampuanının kokusu odaya doldu. Telefonunu sessize aldı. Esneme hareketlerini yaparken arkadan vuran güneşle bileklerinin gölgesi düştü üzerine. Güneşler doğsun batsın, yıllar geçsin istedi onlar öyle dururken. Sandalyeye oturdu. Elleri ona uzandı. Ait olduğu en mutlu yerdeydi şimdi. Eller tellerini buldu. Önce ürkek sonra hatırlamış bir cesaretle. Dünyanın en mutlu notaları çınlıyordu odada.
Leave a Reply