14.02.2025, 06:08, Berlin
Dün sabah panjurları açtığımda şehirle bembeyazdı. Beklemiyordum, şaşırdım. Şubat, sürpriz yaptı bize. Mart yakın olduğundan, kışın son karı olduğunu bildiğimden daha da güzeldi. Bütün gün usul usul yağdı. Sakince, ıslatmadan ama yerini sağlamlaştırarak.
Uzun yürüdüm. Kar, Berlin’i aydınlatıyordu, ben de içimdekileri ona serdim. Bütün gün o yavaş karı ve şehri nasıl güzelleştirdiğini izlemek öyle iyi geldi ki.
Unuttuğum şeyleri hatırlattı bana. Daha çok okumak, yazmak ve öğrenmek adına bıraktığım, aslında bana iyi gelen şeyleri. Hayat, 100 metre koşusu değil. İnsan, kulağa muhteşem gelen şeylere bile bağımlı hâle gelebilir. Ve bazı sınırlar aşıldıysa o şeyler kişi için belki de artık o kadar muhteşem değildir.
Bilinçli bir sakinleşme içine giriyorum. Hiçbir şeyle bağımı koparmadan, kopardıklarımı da tekrar bağlayarak. Azaltarak bırakmak değil, bırakmamak için ya da tükenmemek için azaltmak.
Gece boyu şişmanlamış kar, kilo iyice yerleşmiş şehre. Ben hafifledim oysa.
Leave a Reply