Sadece kendimi değil, Türkiye‘den gelen her misafirimi alet ettiğim bavul ticaretinin son mahsulleri. Basım yılları yazmıyor 🙂 90‘ların başı olmalı. Anne-baba evinden kitap aşıran kaç kişiyiz? „Babanın kitaplarına elleme, aman bir şey olmasın!“ uyarıları hala kulağımda. Kitabı mümkün olduğunca evde, kıvırmadan, kırıştırmadan, belirli bir açıyı geçmeyecek kadar açarak okumak babamdan bana kalan kurallar. Ayrıca her şeyimi isteyin, kitaplarımı istemeyin 🙂 Geçen sene birden „Ben artık kitaplarda önemli yerleri işaretleyeceğim.“ diye niyeti bozdum. Ama yine olmadı. Babamın ve benim kitaplarıma sadece zaman iz bırakabiliyor.
Leave a Reply