Bizim için Berlinale 2024 kapanışı Shambhala ile oldu. Cumartesi sabahı 9:30’da 150 dakikalık bir Nepal filmi izlemek üzere buluşanlar olarak çok sevimliydik bence. Berlinale boyunca filmleri Sezer seçti, ben girmeden önce konularını bile okumadım. Berlin Competition için seçilen ilk Nepal filmi. Açıkçası Nepal’e özgü manzaralar izleyeceğim belgesel tadında bir film beklerken, sağlam bir drama buldum. Açılış sahnesinde aa sanırım anaerkil bir kültür izleyeceğiz, nasıl bunca zaman duymamışız diye düşündüm. İlerledikçe anaerkil değilmiş ama başka kültürleri öğreniyorum, mutlu bir yaşamları var derken olay ne ara yine kadına yönelik toplumsal şiddete döndü anlamadım. Pema kocasını bulmak üzerine çıktığı yolculukta aramadığını buluyor. Kazak metaforu ve kapanış sahnesi çok güzeldi. Sanırım tüm salon tiksindik Tashi’den. Tashi dümdüz Tashi olsa bu kadar tiksinmezdik belki. Ama Tashi bir aşığı oynuyor. Çok seviyorum, sensiz olamam diyor ama toplum baskısı nasılsa o büyük aşkına galip geliyor. Sırf sevdiğini söylediği için bir kez daha nefret ediyoruz Tashi’den. Kadının bizim galaksimizdeki hiçbir coğrafya ve kültürde rahat nefes alma şansı yok. Umarım bilmediğimiz galaksilerde üst düzey başka türlü kurgulanmış medeniyetler vardır.
Leave a Reply