03.02.2024, 06:30, Berlin
Kederle oturuyoruz. Usta rakı getiriyor. Camlar buğulanmış. Sökmüyorum. Dışarının bakışlarından buğuya sığınıyorum. Beyaz leblebi. Beyaz peynir. Zift pişmanlık. Hepsi masada. Şişe bitmeden kalkılmaz. Rakı midemde duruyor. Kanım ayık. Kafam ayık. Geçmiş ayık. Susmuyor. Keşke. Ne çare. Oysa. Onlar da oturuyor. Leblebi azalmıyor. Peynir ufalmıyor. Oturanlar kalkmıyor. Rakı ve ben bir yudumuz daramızda. Kapı açılıyor. Serinlik kederi ürpertiyor. Beyaz bir boyun. Beyaz sabun kokusu. Balçık bir özlem. Sandalyeler ekleniyor masaya. Çok kalabalığız. Meyhane bize çalışıyor. Usta acıyarak bakıyor. Gizlenmek için bir şişe daha söylüyorum. Biriken şişelerle bir duvar örüyorum. Dudaklarım boyunda. Burnum sabunda. Çocuk bir sevinç geliyor. Ne çare itekliyor. Rakı yaşın tutmaz diyor. Keder çocuğu alıp götürüyor. Dönerken yanında beyaz bir uyku getiriyor. Herkes huysuzlanıyor. Üzüntümüz kaçıyor. Kafam masaya vuruyor. Sabun kokulu bir rüyaya gidiyorum. Masa duruyor.
Leave a Reply