Bu kitabın ismini ilk duyduğum andan itibaren dil oyununun hayranı olmuştum. Kendimce değiştirip bir yazımda da kullandığımı hatırlıyorum. Ve bu hafta nihayet o adına hayran olunan kitabı okuma şansı buldum. İlk cümleden yazara ve kitaba vuruldum. O nasıl oyunlu bir anlatım, özgünlüğün ta kendisi, hele küçücük öykülerdeki karakterlerin derinliği ve zorluğu. Çok başka ve üstün bir beyinle karşı karşıya olduğumu daha ilk öyküyle kavradım. Kitap asla hız kesmedi. Seda ve Gizlem bence öykü tarihimizdeki en nevi şahsına münhasır karakterlerden. Edebiyatseverler olarak neden meydanlarda toplanıp Feyyaz Kayacan övmediğimizi sorguluyorum şu an.
Leave a Reply