Berke Atabey

07.08.2024, 07:27, Berlin

Bundan birkaç sene öncesine kadar kazandığımız bir maç sonrası voleybol oyuncularıyla beraber sen de ağlayacaksın deseler hiç ihtimal vermezdim. Elbette kadın voleybol takımımızdan bahsediyorum. İşleri o kadar zor ki. Onlara o kadar çok sorumluluk yüklüyoruz ki. Bizim coğrafyamızda bir maç sadece bir maç değil. Bir dizi, bir kitap, bir tiyatro oyunu… Hep daha fazlası. Başarılı ve aydın olan her şeye ülkemizin eksik yanlarını da yüklüyoruz. Badem bıyık hegemonyasının altında nasıl olduysa açma fırsatı bulmuş bir çiçek gibi yaklaşıyoruz. Çok güzel açsın. Açmazsa küstürürler, daha da fenası keserler çünkü. Ödümüz kopuyor onlara laf gelecek diye. Federasyon Başkanı’nın onları sarıp sarmalayan baba hâllerine ülkenin sevilmemiş tüm kız çocuklarının ahlarını da katarak seviniyoruz. Maç aralarında destekleyen markanın “biz voleybol ülkesiyiz” sloganları dönüyor. Maç süresince öyle olduğuna inanıyorum. İstediğim her özelliği o olmayan ülkeye yüklüyorum. Işıl ışıl parlıyor ülke. Zaten ancak hayallerde ışıl ışıl parlar ülkeler. Yine de bu canım kadınlar o zifirî karanlıkta ışıldıyorlar.