Geçen sene Berlinale’de film uyarlamasını izlediğim kitap uzun zamandır okuma listemdeydi. Umay Öze çevirisi ile okuduğum kitapta pek de aradığımı bulamadım. Film kitaba kıyasla çok daha etkileyiciydi. Önce kitabı okusam hissiyatım ne olurdu merak ediyorum.
Hikâye sarsıcı. Küçük bir İrlanda kasabasında, yerel bir manastırın evlenmemiş annelere ve bebeklerine yaptığı korkunç muamelenin hikâyesi. Sonraları kurumsallaşmış bu işkence Magdalene Çamaşırhaneleri Skandalı olarak ortaya çıkmış. 1926 – 1996 yılları arasında resmi rakamlarla 10.000, gerçek rakamlarla 30.000 kız çocuğu bu muameleye maruz kalmış.
Film yorumumda baş kahramanımız Bill Furlong’un geçmişini daha çok görmek istediğimden bahsetmiştim. Kitap bunu daha iyi yapıyor ancak bu okurda iz bırakmaya yetiyor mu emin değilim. Tanrı anlatıcının kahramanımızın depresyonunu anlatmaya çalıştığı kısımları çok yüzeysel buldum. Hâlbuki filmde Cillian Murphy kahramanın rutubetli depresyonunu ekrandan bizlere de bulaştırmıştı.
Filmde, kömürün adamın adeta ikinci derisi olduğu, eve girer girmez başladığı temizlik ritüelleri ve İrlanda’nın ıslak, gri atmosferi oldukça güçlü şekilde işlenmişti. Ancak kitap, bu ayrıntıları ve duyusal derinliği sunmakta yetersiz kalıyor. Dolayısıyla okur üzerinde bıraktığı etki çok sınırlı. Keegan’ın yazarken kullandığı masal tekniklerine ve isim göndermelerine rağmen dil ve anlatım o kadar basit ki, olayın sarsıcılığını çıkarınca elimizde pek de bir şey kalmıyor.
Leave a Reply