01.02.2024, 05:41, Berlin
Bu sabah Monnet ve Bonnard dostluğuyla ilgili bir yazı okudum. Aralarındaki yaş farkına rağmen yolları kesişmiş ve birbirlerine hem dost hem de ilham olmuşlar. Bu yazı, yazmak üzerinden kurduğum arkadaşlıklarımı anımsattı bana. Henüz çok azıyla yüz yüze görüşebildim. Ama bir şekilde sürekli iletişim hâlinde olduğum insanlar var. Sanat buluşmak için muhteşem bir ortak zeminmiş. Fikir, yazı, kitap, mektup ve kart alışverişinde bulunabilmek muazzam. Bunları Sezer dışında yüz yüze görüştüğüm insanlarla yapamıyorum maalesef. Bu etkileşim hâli beni olumlu yönde etkiliyor. Daha konsantre bir arkadaşlıkmış gibi geliyor. Sadece konuşmak istediklerini konuştuğun, ilgisiz detaylara girmediğin, hatta hâl ve hareketlerine tuhaf anlamlar yükleyip kendi kendine kurulmadığın. Ortak ya da benzer dertleriniz olan. Önceki yazılarımda destek kısmına da epey değinmiştim. Orası apayrı bir konu. İletişimin bu şekli epey büyülü bir şey.
Leave a Reply