Berke Atabey

Geçtiğimiz hafta birincisi düzenlenen edebiyat günlerinin neredeyse her oturumuna katıldım. Berlin’de Türkçe edebiyat konuşmak muazzamdı. Daha da muazzam olan yazarlarla inanılmaz samimi bir ortamda buluşabilmemizdi. Barbaros Altuğ gibi kıymetli erkek yazarları da keyifle dinledim ancak burada kadınları kayırırsam bana kızmayacağını bildiğimden içim rahat bir şekilde yazımı kadın dayanışmasına ithaf ediyorum. Buket Uzuner, Ayşe Kulin ve Latife Tekin edebiyatımızın mihenk taşları. Her biri çok ilham verici, çok üretken canım yazarlar. Okurları olarak baktığımda ise hepsi beni bambaşka gezegenlere götürüyor. Hayatları da bambaşkaymış gibi duruyor. Neden bilmem ben hepsine bayılıyordum da, onlar birbirlerinden gerçekten hoşlanıyorlar mı emin değildim. Onların kendi aralarındaki samimi sohbetlerine, birbirlerinin söyleşilerini dinlerken ettikleri iltifatlara, birbirlerinin kıskandıkları metinlerine ilişkin yaptıkları itiraflara şahit olurken o kadar mutlu oldum ki. O yüzden kadınlar ve dayanışmaları iyi ki varlar. Dün ayrıca ülkede yüzümüzü güldüren tek kale kalan kadın voleybol takımımız heyecan dolu bir maçın ardından Avrupa Şampiyonası finalini oynamaya hak kazandı. Ülkede artık mutluluktan göz dolduran tek şey bu takım gerçekten. Özetle kadınlar sayesinde varız, kadınlar sayesinde mutluyuz ve bazılarımız kadınlar sayesinde yazıyor. Canım kadınlar…