13.05.2024, 06:25, Chamonix Alp manzaralı son yazı. Geri geleceğim ama, belki Fransa değil de İtalya tarafına ya da İsviçre. Yer kabuğunun bu şaşaalı hâlleri bağımlılık yaratıyor. Bugün gidiyoruz. Böyle tatiller yapabilmemiz için gerekli mesailerimize dönüş vakti. Eski yazılarda işini mutlulukla yapan, en azından karşı tarafa öyle yansıtan bir kuryeden bahsetmiştim. Dün de bir garson kadın… Continue reading

12.05.2024, 06:12, Chamonix Chamonix küçük bir şehir. İçinde konforlu şehir yaşamını sürdürebileceğiniz her türlü dükkân mevcut. Şık restoranlar, masallardan çıkmış pastaneler, havalı butikler, şampanya mağazaları marketlerde ıstakozlar ve türlü deniz ürünleri. Şehirde her yere yürüyerek gitmek mümkün. Merkez bir uçtan bir uca on dakika sürüyor. Çok turistik olmasına rağmen göz aşinalığı bile kazanılıyor. İnsanlar çok… Continue reading

11.05.2024, 06:23, Chamonix Dün Dünya bir buzulun içinden benimle konuştu. Etten kemikten varlığına bu kadar yakından şahit olmak sarsıcıydı. Sanılanın aksine sancılı bir şarkı değildi söylediği, bir direniş marşıydı. Karşı tarafın olmadığı, kimseye küsülmeyen, ayaktayım diyen bir marş. Neyin değiştiğini bilmiyorum ama o ses bende bir şeyleri değiştirdi. Hiçbir şey olmadıysa bile kesinlikle bir şeyler… Continue reading

10.05.2024, 06:16, Chamonix Saçları beyazlamış dağlar şehri kuşatmış. Yamaçları birer ahtapot kolu gibi üzerimize devriliyor. Ak saçlardan doğmuş nehir kuşların cıvıltısını bastırmak istermişçesine yüksek debisiyle çağıldıyor. Sevimcimle bu görkeme ortak olmaya çalışıyorum. Oldum olası gezdiğim yer dünyanın en güzel yeri gibi gelir. Dünyanın en güzel yerinde, dünyanın en güzel manzarasına bakarak yazıyorum bunları. Yıldızlar gibi… Continue reading

09.05.2024, 08:52, Cenevre uçağı Uçak yolculuklarında uçuş korkum hakkında yazmak âdet oldu. Yalan yok, bir yandan bir yere yazı yetiştirmek zorunda olan bir yazar gibi hissediyorum kendimi. Bir de tabii korkumdan ve geçmiş tecrübelerinden başka pek bir şey düşünemediğimden. Eğer korku bir travma olmaksızın geliyorsa bazı aşamalardan geçiyor. İlk aşama tetikleyen bir şeyler yaşama, endişelenme… Continue reading

08.05.2024, 06:33, Berlin Dün ortaokuldan beri ilk kez redif kelimesini duydum. Duyduğum an yüzüme bir gülümseme yayıldı. Ne çok severdim Türkçe derslerini. Adı Türk Dili ve Edebiyatı olmuştu sanırım. Kompozisyon yazayım, okuma saatimiz olsun, uzun cümleleri öğelerine ayırayım, okuduklarımızı tartışalım. Redifi eksik hatırlıyormuşum. Sabah biraz çalıştım, kafamda oturdu. İnsanın en büyük özgürlüklerinden biri zorunda kalmadan… Continue reading

07.05.2024, 06:27, Berlin Beth 47 yaş yazısını yazarken geçmişine dönmüş. Ben de bugünün değil ama dünün geçmişine dönüyorum. 9 sene önceye. Evlenmeye o kadar uzak bir insanım ki dokuz senedir aynı insanla beraber olmama rağmen evleneceğimizi duyan kimse kulaklarına inanmıyor. Babam istemiyorum diyor, aile büyükleri araya giriyor. Ben Sezer’in ailesi ile tanışmadan aileler tanışıyor. Ben… Continue reading

06.05.2024, 06:27, Berlin Yaşadıklarını, okuduklarını, izlediklerini ve yazdıklarını kolayca birbirine bağlayan biriyim. İnsanlara alakasız gelen çoğu şeyde anlamlı ilişkiyi buluyor beynim. Böyle bir ilişki olmasa bile benim için olmuş oluyor. Beynim analojilerle çalışıyor. Yazılarıma da sirayet ediyor bu durum. İnsanları minderlere, ilişkileri döşemeye benzetiyorum. Okuduğum bambaşka kitapların bambaşka karakterlerinde ortaklıklar buluyorum. Sezer bazen lafı nereden… Continue reading

05.05.2024, 06:20, Berlin Günlük tükenmişlik sendromları yaşıyorum. O günü verimli geçirmek için yaptığım dakika hesapları oluyor. Bir sürü şeyden ödün vermeden sürekli yeni bir hedef ekliyorum listeye. Bunu benden bekleyen yok. Nedense kendime karşı hep bir meydan okuma hâlindeyim. Arada ters tepiyor. 87 iş bitirmeyi hedeflediğim günde açıp ucuz romantizm ve dedikoduya bulanmış dekolteli kadınların… Continue reading

03.05.2024, 06:14, Berlin Burada biz bize olduğumuz için yazmakta bir beis görmüyorum. Kitap dosyamı hazırlamaya başladım. Seçtiğim öykülerin düzenlemeleriyle meşgulum. Mayıs ayı sonuna kadar ilk düzeltmeleri bitirmek gibi bir planım var. İş ciddiye binince bilgisayarın önünde geçirdiğim saatler epey arttı. Senelerdir evden çalışmama rağmen bir ofis sandalyem yoktu. Yine senelerdir küçücük bir ekranda yazıyordum. Şartlarımı… Continue reading