10.04.2024, 18:01, İstanbul Bir taş arıyorum kalabalığın ortasında. Nerede bıraktığımı unutmuşum. Seneler oldu. Birilerine sordum, hep daha ötesini tarif ettiler. Sonunda vardım. Otların ardına gizlenmiş taş, ebeleyecek birini bekliyordu. İki kişi, tek taş. Anlattım onlara. Dinlemeye hasretlerinden olacak hiç bölmediler sözümü. DNAm ve hatıralarım orada kaldı, ben kaotik şehre salındım. Kim bilir kaç sene sonra… Continue reading

03.04.2024, 06:44, Berlin Dağlardan masalsı bir sis inerken köyler raylar arasından kayıp gidiyor. Toprağın yeşillenmemiş yerlerine bakarken üzülüyorum. Bulutsuz gök ise kırlangıçlar uçuruyor içimde. Topraksız çimen, bulutsuz gök olmaz biliyorum. Yine de yeşil ve mavi arıyor gözlerim. Pudralanmış dağlar kadrajıma girince içim hepten sığmaz oluyor içime. Onlar oradayken kimse düşmez artık. Mutlu bir atlas yorgan… Continue reading

24.03.2024, 06:28, Berlin Her yer cam kırığı. Terliksiz yürüyemez oldum. Süpürge açıyorum. Saklanıyorlar. Özür dilediklerinde inanıyorum. Yine kanayıp yine şaşırınca aptallığımla eğleniyorlar. Ses yapmadım, yemeği yakmadım, yüksek sesle gülmedim, televizyonun önünden geçmedim. Bu sefer neden kestiler? Dolunca evden taştım. Ses etmezler çıkmama. Dönene kadar onlar da kuytularına çekilmiş olur. Birkaç gün çıkmazlar ortaya. Terliksiz ama… Continue reading

05.03.2024, 06:18, Berlin Güneş saklandığı tülün ardından çıktı. Annesi bizimle daha çok oynamasına izin veriyor. Erken geliyor, geç gidiyor. Kuşlar çiçekleneyazan ağaç dallarından laf atıyor. Kafamı ne yöne çevireceğimi şaşırıyorum. Yeşilin unuttuğum tonları gökyüzünden düştü. İçime sığmayanlar bahar çiçekleri olarak parkları boyadı. Kalbimin odacıkları pembe, yeşil, somon, turkuaz. Kışın susmaları baharın neşesi altında ezildi. İçimdeki… Continue reading

20.02.2024, 06:27, Berlin Gölgesi adam, yüzü çocuk. Sırtında kendinden uzun bir saz. Ödünç almış, inanırsan. Çalıyor, söylüyor, gülüyor. Annesi en sevdiği yemeği yapmış, babası uyurken masal okumuş gibi gülüyor. Halbuki sadece sokaklar onun ve çöpler ve iki nefesleri kalmış izmaritler. Tuttuğu sigara adam, elleri çocuk. Başka türlüsünü bilmediğinden mi hayata misafirperver yoksa gelen misafiri baş… Continue reading

11.02.2024, 07:10, Berlin Bardak boşaldıkça kırmızıya boyuyorum. Işıklar kapalı. Camlar çıplak. Utanacak bir şey kalmadı. Kan renginden şarap damarlarımda, öfkem boşalmış odalarımda dolaşıyor. Topuklarını tıkırdatarak yürüyor. İçimde ve dışımda. Kimseyi uyku tutmuyor bu gece. Çarşaflarıma ruj bulaşmış. Kalabalık  yatağım susmuş. Giderde rengârenk saçlar. Yerine tutunamamış bir makyaj suratımda. Koltuk üzerine sinen parfümle delik deşik olmuş.… Continue reading

08.02.2024, 07:05, Berlin Çoşkun nehir üzerinde bir köprüdeyim. Taşkın su geçmişten gelip geleceğe gidiyor. Çok hızlı. Ördekler üzerinde verevine yüzüyor. Taşlar yalaması için yosunsuz yanaklarını uzatıyor. Rüzgâr yüzüme yüzüme bağırıyor. Geçmişe mi baksam geleceğe mi? Geleceğe bakmam lazımmış gibi geliyor ama içime sinmeyen bir şey var. Köprüye bakıp yürümeye devam etmeye karar veriyorum. Gidecek yolum… Continue reading

03.02.2024, 06:30, Berlin Kederle oturuyoruz. Usta rakı getiriyor. Camlar buğulanmış. Sökmüyorum. Dışarının bakışlarından buğuya sığınıyorum. Beyaz leblebi. Beyaz peynir. Zift pişmanlık. Hepsi masada. Şişe bitmeden kalkılmaz. Rakı midemde duruyor. Kanım ayık. Kafam ayık. Geçmiş ayık. Susmuyor. Keşke. Ne çare. Oysa. Onlar da oturuyor. Leblebi azalmıyor. Peynir ufalmıyor. Oturanlar kalkmıyor. Rakı ve ben bir yudumuz daramızda.… Continue reading

21.01.2024, 06:47, Berlin Ayın ve karın parlaklığı bir olmuş güneşin batışını verilmesi ertelenen kötü bir habermişçesine saklıyordu. İnsanlar, sokaklardan ve parklardan bir tül gibi çekilmişti. Ben yürürken şehir kötü haberi aldı ve evler matem ışıklarını giydi. Eğlencesi sönmemiş, henüz susmamış bir ev karanlığı yarmak istercesine ışıldıyordu. Diğerlerinden destek gelmeyince o da soldu, bulutlandı ortalık. Bulut… Continue reading

20.01.2024, 06:37 Adam, kadının olmayan bir ufka bakan yeşil gözlerine yakalanmak istediğinden karşısına geçti. Kadının bakışları içinden geçip yoluna devam etti. Adam, kadına bir adım daha yaklaştı. Belli belirsiz bir parfüm kokusu duydu. Yeknesak hareketsizliğinin içinde parfümü burnuna taşıyan şey kadının kalp atışları olmalıydı. Bunu anlayınca kalp atışlarını da duyar oldu. Kalp, her atışında salona… Continue reading