Gündem korkunç ama burası benim tek sığınayım. Dün yer aldığım kitabın kapağını gördüm. İçimde kelebekler uçuştu. Açıp açıp baktım fotoğrafa ki üzerinde henüz ismim yazmıyordu, taslaktı. Olsun 🙂 Neredeyse her hafta bir ya da iki buket çiçek alırım eve. Onları izlemeye bayılırım. Ancak çalışma odamda yer olmadığından salonda dururlar. Hafta içi yemek dışında salona neredeyse uğramadığımdan dilediğimce göremem onları. Dün solmuş çiçekleri temizleyip yenilerini yerleştirirken mor cipsolarımın hâlâ çok şahane durduklarını gördüm ve küçük bir kavanoza yerleştirdim. Büyük buketin yanına koydum. Sezer akıl edip “Bunları bari odana götür,” dedi. Hemen aldım odama getirdim. Kitap kapağı yazılarımın çiçek açtığını hissettirdi bana, ardından masam da çiçek açtı. Aklıma başka çiçekler de düştü sonra. Onların daha çok vakti var ama tohumları attım.
Leave a Reply