Çocukluğun izleri

18.07.2024, 06:57, Mallorca

Burayı bu kadar sevmemin sebebini dün gece balkondan aşağıdaki kafede saksafon çalan müzisyeni dinlerken keşfettim. Sanki bir anlığına Erdek PTT Kampı’ndaydım. Yani çocukluğumunda. Uzun süredir böyle az katlı, orta büyüklükte, odaların yan yana dizilip aynı alana baktığı bir otelde kalmamıştım. Oteldekilerle göz aşinalığı, odanın içine dolan dalga sesleri, çalışanlarla yakın temas, aynı ortak alanlarla aynı aktivitelerde bulunmak… Ufaktan da bir seksenler havası hâkim. Sanki öğleden sonraları hoparlörden dinlenme saati başlamıştır, çocuklar gürültü yapmayın anonsu gelecek. Babaannem beni çocukluğumdan beri nefret ettiğim öğle uykusuna yatırmaya çalışacak. Onlar dedemle uyuyunca odadan sıvışacağım ama ortalarda aleni gezmekten çekinip kuytularda dolaşacağım. Arada bir kampta geceler düzenlenecek. Sahneye en güzel bakan yerler kapılmaya çalışılacak. Sabah merakla yemekhanenin kapısına varılıp günün menüsü öğrenilecek. İşte bu sebepten tuhaf bir çekim duyuyorum buraya. Çocukluğumda denize bakarak kurduğum hayallerle şimdikileri karşılaştırıyorum. Daha buradan gitmeden buraya tekrar gelmenin, çocukluğumla tekrar buluşmanın hayalini kuruyorum.



Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *