Berke Atabey

10.05.2024, 06:16, Chamonix

Saçları beyazlamış dağlar şehri kuşatmış. Yamaçları birer ahtapot kolu gibi üzerimize devriliyor. Ak saçlardan doğmuş nehir kuşların cıvıltısını bastırmak istermişçesine yüksek debisiyle çağıldıyor. Sevimcimle bu görkeme ortak olmaya çalışıyorum. Oldum olası gezdiğim yer dünyanın en güzel yeri gibi gelir. Dünyanın en güzel yerinde, dünyanın en güzel manzarasına bakarak yazıyorum bunları. Yıldızlar gibi dağların heybeti de evrende bir nokta olduğumu hatırlatıyor bana. Sur gibi çevremi saran bu dağlar arasında içime garip bir huzur yerleşiyor. Sanki dağlar sadece güzel şeyleri içeri salıyor. Bu şefkatli duruşlarının yanında sarplıklarıyla da gözdağı veriyorlar. Saygı duyan, söz dinleyen bir kız çocuğuyum. Güneşe bile hakim olduklarından, güneş kendini daha geç gösterebiliyor burada. Bu teslim olma hissi hayattaki amacımı sorgulatıyor. Bana ne fısıldayacaklar diye bekliyorum. Yine gel ya da başka arkadaşlarımızla bir ol, ne işin var dümdüz şehirlerde diyecekler. Yokuş seversin sen, sırtını dağlara yaslayıp yokuş sonlarında denizlere ulaşmayı.