27.01.2024, 06:23, Berlin
İzlediklerimde, okuduklarımda ve duyduklarımda sadece küçük zümrelere hitap eden işlerden hoşlanmıyorum. Kastettiğim şey içerikten ziyade bir pazarlama stratejisi gibi. Aman zaten herkes okumasın! Aman zaten herkes izlemesin! Bu ayrımı yaratmak ve azınlık tarafında bulunmak insanların hoşuna gidiyor. Yakınlarda başladığım kitaba öyle bir sunuş hazırlanmış ki, psikoloji ve felsefe yüksek lisanslarını tamamlamayan okur içeri alınmıyor âdeta. Sunuşu böyleyse kitap nasıldır diye düşündüğümden neredeyse bırakıyordum. Kitabın aslına geçince tamamen farklı ve anlaşılır bir dille karşılaştım. Evet belki her şeyi olması gerektiği gibi anlamıyorum. Aradan zaman geçince belki tekrar okuyacağım bir kitap olacak. Herkes aynı şeyleri anlamak zorunda mı? Katmanlı işler olacak ve olmalı da. Ama bırak birinci katmanda kalacak okuyucu da isterse seni okusun, üçüncü katmana çıkacak da. Sadece üçüncü katman seviyesine konumlanmayı küstah buluyorum. İzlediğimiz şeyler için de geçerli bu. Sadece popüler aksiyon, bilim kurgu ve fantastik filmler izlediğim için pek kale alınmıyorum bu mecrada ve alınmak da istemediğimden bu bilgiyi daha kimse sormadan ortaya bırakıyorum. Ama herkes sanat filmi izliyor, herkes o seçilmiş azınlık. Ben o seçilmiş azınlığa bu kadar yakınsam ya ben yanlış yerde duruyorum ya onlar 🙂 Bir de hayatımıza guilty pleasure diye bir kavram soktular. Bir şeyi yeterince ‘iyi’ ve ‘elit’ olmadığını bile bile tüketmek, sevmek, okumak ya da izlemek diye çevirebiliriz sanırım. Ama bundan utanmamız ve pek insan içine de çıkarmamamız gerekiyor. Paşa gönlüm (cinsiyetçi mi oldum?) ne isterse okur, izler. Sanat sepet işleriyle uğraşmaya niyet edenler olarak bizim mahalle baskımız da elitizm polisleri.
Leave a Reply