02.05.2024, 06:47, Berlin
Dün iki senedir erteleyip durduğum bir işi artık erteleyecek vaktim kalmadığından bitirdim. Epey sıkıcı ve yorucu bir işti. Resmî tatilken, hava 28 dereceyken, dışarıdan parti nidaları yükseliyorken, önümüzdeki hafta gideceğim tatili planlamam gerekiyorken oturdum ve 5,5 saatimi buna harcadım. Tahmin edersiniz ki yazmayla alakalı bir işti 🙂 Bu işi yaparken koşullarım üzerine pek kafa yormadım. Yaparsam daha rahat olacağımı hissettim ve yaptım. Sezer birkaç kez yanıma gelip yaptığım deli işine inanamayıp gitti. İş bitince ne yaptığımın ayırdına vardım. Bu saçma evrak işi olarak tarif edebileceğim şey beni tatmin etti ve güvenimi artırdı. Bir yerde daha yazmış olmalıyım. Son zamanlarda algım emek ve başarı bağlantısı kuran her şeyi cımbızla arayıp buluyor. Bu bağlantılar beni daha da emek harcamam için motive ediyor. Ama bence emeğin amacı başarıya ulaşmak değil. Eğer bir gün o başarıya ulaşılırsa da kıymetini bilmezsem diye bana öğretmek, ayaklarımı sağlam basmamı sağlamak, beni iyi ve huzurlu hissettirmek. Birkaç sene öncesine kadar başarısızlıktan korktuğu için hiçbir şeye emek vermek istemeyen zihnim, artık emek ve başarı ile farklı ilişkiler kuruyor. Bu konuda biraz geç büyüdüm sanırım. Hayatımda ilk kez bir konu için tüm potansiyelimi ve kaynaklarımı kullandığımı bilmek bana iyi geliyor. Kendi hâline bırakın, kendini eyliyor deli 🙂
Leave a Reply