Berke Atabey

20.03.2024, 06:28, Berlin

Stoa kitabı öfke bir zayıflık, bir hatadır diyor. Esas güç kendini tutabilme yeteneğiymiş. Tutkuları ve duyguları tarafından kontrol edilmek yerine onları kontrol edebildiği için asla sinirlenmeyen, sarsılmayan o kişi olmak. Yazması kolay, uygulaması zor bir eylem daha. Gündemden iyice elimi ayağımı çektiğim için şu sıralar beni sinirlendiren az olay var. Artık herkesin her hareketine gereksiz anlamlar yükleyip kendi kendime kurulmuyorum. Ama dün şahit olduğum bir durum karşısında yine sinirlendim. Aslında tekrarlanan bu durum karşısında her defasında sinirleniyorum. Ama bunu değiştirebileceğim bir ortam yok. Düşüncemi dile getirebilecek kadar ‘karanlık’ tarafa geçemedim henüz. Zaten bana pek de laf düşmeyen bir durum. Bir şey demek herkesin modunu düşürmek olacak. Beni sinirlendiren olay daha önceki yazılarımda bende de olduğundan bahsettiğim bir kendini beğendirme çabası, imaj kaygısı bence. Ben biliyorumu göstermek. Düne kadar negatif düşüncelerimi bastırmaya çalıştım, pek başaramadım ama en azından onlara sahip olduğum için kendimi kötü hissettim. Ama bence bu gerçekten sinirlenilecek bir durum. Şahit olan insanlara bir anket yapsak çoğumuzun benzer düşüncelere sahip olduğunu görürüz. O yüzden bu olayla ilgili olumsuz düşüncelere sahip olduğum için kendimi kötü hissetmeme kararı aldım. Ama yine de ona ne kadar anlam yükleyeceğim benim elimde. Bir dahakine içimden bir şarkı söyleyeyim diyorum, ya da telefonda aptal bir video izleyeyim. Karakter itibariyle olumsuz duygu ve durumlardan kaçan bir insanımdır. Sürekli aklıma üşüşen düşüncelerden kurtulmak isterim. Beynim bomboş dursun oraya sadece olumlu düşünceler girebilsin, öz geçmişsiz insan almayalım içeri. Dingo’nun ahırı mı canım burası? Aslında bu çabanın kendisi başka bir bitkinlik ve olumsuzluk getiriyor bünyeye. Gelen düşüncelerin hepsini kabul etmem ve onları iyileştirip nötr birer düşünce olarak beynimden göndermem gerek. Doğru yaklaşım bu. İlk sinirlendiğim olaya dönersek ve sinirlenme duygumdan kaçmadan neden sinirlendime odaklanırsak; belki de kıskanıyorum. Çünkü karşımda aslında kendi içinde oldukça tutarlı bir öz güven ve hata yapmaktan korkmama vakası var. Ovalanacak lamba da yok ama o cin bir gün bir yerden çıkarsa bana katmasını dileyeceğim iki özellik. Eurekaaa diyerek popomda havlumla ortalara atılmak isterdim ama bunu keşfetmiş olmak bana ne katıyor pek de emin olamıyorum. Alo, terapist hanım!