Berke Atabey

15.12.2023, 07:12, Berlin

Giderek yumuşadığımı ve şeklimi kaybettiğimi hissediyorum. Uzun zamandır hissettiğim tek negatif duygu üzüntü. Nefret etmiyorum mesela, lanetler okumuyorum kimseye. Ya da kötü bildiğimiz birinin mutsuzluğu beni mutlu etmiyor, oh olsun demiyorum. Oralar çıkmaz sokaklar. Birinden duymuştum başımıza gelen felaket karşısında bile neden ben diye sormak neden başkası değil demek aslında. Kendi kabuğuma çekilip yas tutuyorum sadece. Geçenlerde bir arkadaşımla karşılaştım. Sonsuz ve haklı bir üzüntü içindeydi. Ama üzüntüsünü yaşama şekli çok saldırgandı. Herkese lanet okuyor, ona olacağına şuna olsaydı diyor. Zehirli bir yaklaşım. Aslında benden beklediği destek ve belki biraz zamandı. Ancak bunu kendime yapamazdım zira o on dakikada bile yeterince zehirlenmiştim. Böyle zehirlere doğal bir bağışıklığım yok, üzerimdeki etkisi tüm akşam sürdü. O yüzden biraz kaçıyorum herkesten, konuları kontrol edemeyeceğim ya da dur diyemeyeceğim sohbetlerden uzak duruyorum.