Berke Atabey

Kalben’in konuşma dilini ve şarkı dilini çok seviyorum. Edebiyat dilini de çok sevdim. Onun yolculuğunu yakın buluyorum kendime. Sanırım artık bütün kadınları yakın buluyorum 🙂 Otobiyografik bir deneme, hatıra kitabı okuyacağımı düşünürken bir kurgu ile karşı karşıya kalınca içimdeki kurgu polisleri beni hazırlıksız yakaladı. Anlatım bazen çok güzel, bence hiçbir zaman belli bir seviyenin altına inmiyor. Kendisinden de çok şey kattığını düşünüyorum her karakterine. Ama kitapta tekrarlar var. Olay örgüsünde de bunu neden şimdi anlattı ki diye sorduğum yerler oldu. Ama Kalben okumak dinlemek kadar keyifliydi. Bu arada kendi kitabını da kendi seslendirmiş. Kulağımı tırmalayan bir yer olmadı. Şarkı sözü kısımlarını melodik seslendirmesi de üzerine bir top dondurma.