Fırsat buldukça yeni öykü kitaplarını da okumaya çalışıyorum. Cabir Bey’in dili muazzamdı. Benim gibi dümdüz okumayı ve yazmayı sevmeyen insanlar için bu tarz kitapların basılıyor olması umut verici. Dil konusundaki şahaneliği olay örgülerinde bulabildiğimi söyleyemeyeceğim. Bu kişisel bir tercih olabilir ancak ben çatışma dozu daha yüksek öyküler okumaktan hoşlanıyorum. Kitapla ilgili ikinci takıldığım şey de ben anlatıcı. Ben de çoğunlukla ben anlatıcıda rahat hissediyorum kendimi, öykülerimin çoğu böyle. Ancak ben anlatıcada o cümlelerin karakterin ağzından çıktığına okuru inandırmamız gerekiyor diye düşünüyorum. Yani bir kertenkelenin ağzından karakterin hayatını dinlemek için karakterin hiç yoktan tüm hayatını o gün bir deftere dökmeyi tercih etmiş olması ya da son derece hoyrat ve okumamış bir babanın muhteşem bir dille konuştuğuna okuru ikna edebilmek için cümle arasında çok kitap okurdu şeklinde bir açıklama yapmak beni pek inandıramıyor. Yine de kendisinin ustalıklı dilini okuyabilmek için diğer kitaplarının da takipçisi olacağım.
Leave a Reply