Fırsat buldukça yeni öykü kitaplarını da okumaya çalışıyorum. Cabir Bey’in dili muazzamdı. Benim gibi dümdüz okumayı ve yazmayı sevmeyen insanlar için bu tarz kitapların basılıyor olması umut verici. Dil konusunda olduğu kadar olay örgüleri konusunda etkilenmedim. Bu kişisel bir tercih. Ben çatışma dozu daha yüksek öyküler okumaktan hoşlanıyorum sanırım. Kitapla ilgili ikinci takıldığım şey de ben anlatıcı. Bir kertenkelenin ağzından karakterin hayatını dinlerken karakterin hiç sebep yokken tüm hayatını o gün deftere dökmeyi tercih etmiş olması ya da hoyrat ve okumamış bir babanın muhteşem bir dille düşündüğüne okuru ikna edebilmek biraz zor. Yine de kendisinin ustalıklı dilini okuyabilmek için diğer kitaplarının da takipçisi olacağım.
Leave a Reply