Berke Atabey

Metakurgu yazarların yeni oyuncağı. Zambra, kitabı okurken bazı karakterlerin kurgu olduğundan bahsediyor. Kendi dediği gibi anne-baba olmakla ilgili bir kitap olsa da o kadar incelikli tespitlerde bulunmuş, korkunç şeyleri o kadar naif anlatmış ki, kitaba aşık oldum. Dili yalın ama öylesine dolu ki. Benzetmeler şahane. Kitabın açılış paragrafı şahane. Kitap boyu yaptığı tüm tespitler şahane. Çocuğun kaseti bozduktan sonra silinen kısmı kendi söylemesine sesli güldüm. Sonrasında gelen ceza şekli de çok incelikliydi. Kullandığı metaforlar, benzetmeler çok zekiceydi. Babanın gömleklerini giymek, dünyanın tüylerini savuran bir köpekmiş gibi pireleri olan biz insanları üzerinden silkelemesi muazzam bir benzetme. Annesi üzerinden başka bir sosyo ekonomik seviyenin acılarını anlayabilmek mümkün mü gerçekten diye soruyor. Münkün mü? Kitap okumak yüzünü örtmektir, yazmak ise göstermek diyor. Stadyumdaki eğlence sahnesi inanılmaz kurgulanmış. Tanık olup, sessiz kalmanın suçluluğunu gösterme biçimi çok enteresan. Alacakaranlık, çocuk, roman ve yetişkin karşılaştırması da çok güzeldi.