30.07.2024, 07:03, Berlin
…
“Geçebilir miyim?”
“Pardon, tabii. Buyurun.”
Kadının önünde dikiliyorum mal gibi. Uyum sağlayamıyorsun kızım. Ne yaparsan yap. Olmuyor işte. Alnımda Orospu Şerife’yle, Pezevenk Rahmi’nin kızıdır mı yazıyor sanki? Yazıyor tabii, yazmaz olur mu? Şu üzerimdeki takıma bir maaşımı verdim, dikişleri batıyor. İçimdeki Şerifeler, Rahmiler sıkışıyor. Okuyunca geçer sandım. Evin uğultusu, İskandinav’a yapışan pijama benim içime işlemiş. Ev yıkıldı gitti. İçimin kolonları kesilmediğinden… Kirayı da yatırmadım daha. Masada kimin kira derdi var benden başka? Maaşa bir hafta. Aferin Gamze, son paranla caka satmaya çalışıyorsun. Satmadan da olmuyor ki. Herkes birbirine iş paslıyor. Dışarıda kaldın mı primler kuş kadar. Hadi hesabı geç. Doğru çatalı mı aldım? Kabuklar nasıl ayıklanıyordu? Hangi yemeğin yanına hangi renk şarap gidiyordu? Zorlama ya. Olmuyor işte. Sal gitsin. Alp de masada. Nasıl salacaksın? Spor salonunda bir şeyler olur mu artık? Salak, bir de dünya para verdin aynı spor salonuna yazıldın. E çağırdı o da. Sanki bir başka bakıyor bana. Çevresinde onca prenses. Külkedisini ne yapsın? Okulda hangi sporlarla ilgilendin Gamze? Kasa üzerinden takla atladığımız beden dersleri spordan sayılıyor mu? Hangi kulüplere katıldın peki? Hıımm. Çok, pek çok. Aktivite dolu bir okul hayatım oldu. Ama en sevdiğim annemin müşterilerine terlik vermekti. Ayakkabıyla girerler maazallah. Yerler kirlenmesin. Çarşaflar yıkanır elbet. Deşme Gamze! Deşme! Normal ol, normal gibi yap! Kitapta da öyle diyor. Taklit edersen olur. Onlardan biriyim. Onlardan biriyim. Onlardan biriyim.
Leave a Reply