Güneş lekesi

16.09.2023, 06:42, Marsilya

Hayata kapılınca düzenli yazmak epeyce zorlaşıyor. Ne kadar yazıyorsak o kadar az mı yaşıyoruz? Güneşin denizin içinde damla damla erimesini izlemek bir yandan içimi ilhamla doldururken bir yandan da bir saniyesini bile kaçırmayayım, hafızama kazınsın istiyorum. Güneşin sona kalmış pempe ışıkları altında karakterler dans etmeye başlıyor gözümün önünde. Sonra “Aman gelmesinler, benim hikayem hiç bitmesin.” deyip onları kovalıyorum. Sadece güneşin batacağı köşede bir grup bulut kümelenmiş denizin mavisine öykünüp günün son güneşini lekeliyorlar. Bu tatilde yazılmayan her karakter, karakteri çoktan hazırlanmış her sahne, sahnesi çoktan kurulmuş her metafor da böyle lekeler bıraktı bende. Eve dönünce rutin hayatımın sıkıcı ama iş gören vitaminlerine bulayacağım onları. C vitamini geçiriyor diyorlar güneş lekelerini.



3 responses to “Güneş lekesi”

  1. Merhaba Berke.Günlüklerini düzenli okuyorum, oldukça etkileyici ve ilham verici buluyorum.Ancak “ Koleksiyoncu” beni ayrı bir vurdu, hatta defalarca okudum desem …Aynı duyguları deprem sonrası yaşadım.Ben de bir hikayeye dönüştürdüm o duyguları ve ancak içimdeki yangını söndürebildim.Yaşananlar acı da olsa ortak paydalarda buluşmak ve bunları üç aşağı beş yukarı aynı şekilde ifade edip o duygulara tercüman olmak inanılmaz rahatlatıcı.
    Çok güçlü bir kalemin var, parlayarak devam etsin geleceğin edibi!

  2. “Ne kadar yazıyorsak o kadar az mı yaşıyoruz? ” Çok temel ve çok sorulası bir soru. Bu benim de arda arda atölyelere katılırken kendime sorduğum bir soruydu. Bu arada kendi ailemle olan zamanımı kaçırmıyor muyum aslında? Belki evet, belki hayır. Ya da bazen öyle bazen böyle. Sevdiğinle yapamadığın bir yürüyüş veya banal bir şeyin üstüne konuşsan bile o paylaşılan anın ilişkiye yaptığı katkı. Bazen de dört yüz yıl önce yazılmış satırlarda ne kadar iyi bir arkadaş buluyor insan kendine. O anda hangisi iyi geliyorsa mı acaba?

    1. Yazmak çok bencil bir hareket, içine senden başka kimseyi almıyor. Sadece sevdiğin yazarlar ve şairler seninle girebiliyor belki. Sevdiklerimizden ve hayattan çalıyoruz bu zamanı. Ama yazmak bizi daha mutlu insanlar yapıyorsa, o zaman da çalınmalı gibi geliyor. “Hangisi iyi geliyorsa”, aynen öyle bence de.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *