Berke Atabey

23.10.2023, 07:16, Berlin

Judy Chicago 1939 doğumlu feminist sanatçı. Erkek egemenliğinden kurtuluş kutlamasında soyadını reddedip, doğduğu kentin adını almayı tercih ediyor. Aslında bu olay yaşandığında evli değil, almayı reddetmesi gereken bir eş soyadı yok ama eril düzene bir tepki. Evlendiğimden beri sadece resmi evraklarda eşimin soyadını kullanıyorum. Onu da kaldırmayı çok isterdim ama bir bürokrasi tembeli olduğum için gerekli aksiyonları henüz alamadım. Eşin adını değil de babanın adını taşımak yine kadınların yok sayılması, çocukların babaların soyuna dahil edilmesi. Aşağı sakal, üstü bıyık bir durum. Zaten başımıza ne geliyorsa bu sakal ve bıyıklardan geliyor. Evlendikten sonra nüfus müdürlüğünden yeni soyadımın eklendiği kağıt parçasını almaya gittiğimde hayatımın şokuyla karşılaşmıştım. Soyadı konusunda kendimi hazırlamıştım. Kimliği ters çevirdim o da ne? Kütüğüm olarak o zamana dek görmediğim, varlığını bilmediğim bir yerin adı yazıyor. Türk resmi makamları benim evlenmeden önceki 29 senelik varlığımı çöpe atmış ve beni bilmediğim bir yerde yeniden hayata başlatmış. Yeni kimliklerde bu alanlar artık yer almıyor ama bir veritabanında bu şekilde yer aldığını bilmek bile can sıkıcı. Geçtiğimiz haftalarda bir edebiyat mecrasının Türk şiiri isimli bir dosyası yayımlandı. Dosya kapağı silme erkek doluydu. Ayıp olmasın diye içerideki gizli sayfalara kadın şairlerimiz de eklenmiştir muhakkak ama böyle bir bakış açısının ürününü tıklayıp ya da satın alıp prim vermek istemedim. Doğduğumuzda aldığımız soyadını verenler, evlenince bizi eşimizin hanesine ekleyenler, testosteron kokulu o dosyayı hazırlayanlar hep aynı aklın ürünü. Neyse ki artık sesimizi çıkarıyoruz ve buradayız diyoruz!