Bu sergi foruma yeni eklendi. Japon kültüründe ilerleyen zamanla beraber sanat algısında yaşanan değişiklikler serginin temalarından biri. Japon kültürü ile aramızda bir aşk ve nefret ilişkisi var. Saygı ve ihtimam üzerine inşa edilmiş kültürlerinde keşke kadınlara da gereken saygıyı ve ihtimamı gösterseler. Yine de bu kültüre bir kez maruz kalınca bir daha onsuz da yapamıyorsunuz.
Fotoğraflardaki panolar on sekizinci yüzyıldan. Sırasıyla Yosa Buson, Kusono Ryūun’a ve Mori Sosen’e aitler. Bu ihtişamlı sadelik beni çok etkiliyor. Ancak şimdi esas vurucu kısıma geliyorum.
Fotoğraflar Reijiro Wada’ya ait. Sanatçı cam çerçeveler ve metal plakalar arasına meyve suyu ya da alkollü sıvılar gibi malzemeler koyup fotoğraflar çekiyor. Kalıcılık ile aşkınlık, yaşam ile ölüm, insan ile doğa ve evren arasındaki gerilimi vurguluyor. Bu fotoğraflardaki görünüşte huzurlu manzaralar kırmızı şarapla doldurulmuş bir cam çerçevenin içinden çekilmiş. Sanatçı, seküler ve kutsal arasındaki gerilime de gönderme yapıp İsa’nın kanını hatırlatarak tarihi trajedilerin mekânlarını fotoğraflamış. Fotoğraflar sırasıyla Hiroşima, Okinawa ve Birkenau’dan. Gördüğüm an kilitlendim. Sanatın bu katmanlı ve vurucu hâli beni büyülüyor. Sonsuz bir sorgulama döngüsüne sokuyor.
Bu fotoğraf da Mio Okido’dan. Sanatçıyı Facial Façade isimli eserinde yüzünde madalyonlardan örülü bir ‘örtü’yle görüyoruz. Bu madalyonlar, Japonya’nın modernleşme kahramanları olan büyük erkeklerin küçük fotoğrafları. Kadın erkekle, birey kolektifle, dün bugünle buluşurken benim aklımda yine sayısız soru bırakıyor.
Leave a Reply