Berke Atabey

15.12.2024, 07:53, Berlin

Senenin sonuna yaklaştığımız şu günlerde yeni yıl için kendime sadece tek bir söz vermek istiyorum: Gereksiz özveriden kaçınma. Aslında epey azalttım ama yine de hâlâ hayatıma sirayet eden yerleri var. Ben aman kimse alınmasın, aman kimse üzülmesin diye çaba gösterdikçe hayat karşıma hep tam tersi örnekleri getirip duruyor. Yakın dönemde çok çok yakınım diyebileceğim bir insanla yollarımız ayrıldı. İlişkimizi uçurumun dibine getirenin ben olduğumu inkâr edemem. Beni beslemeyen ve mutlu etmeyen bir arkadaşlıktı. Yine de senelerdir öyle çok kendimden verdiğim bir ilişkiydi ki bitiş şekline inanamadım. Bu büyük olayın dışında neredeyse her gün benim standartlarım için nobran bulduğum şeylerle karşılaşıyorum. Kimisine alışıyorum kimisinde kendimi çekiyorum. Ancak insanların kendilerini ne kadar önemseyip karşı tarafı ufaltmalarını görmek her defasında şaşırtıyor beni, buna bir türlü alışamıyorum. Hayata ne kadar ince baktığımı anlıyorum. Problem tamamen bende. Niye böyleyim sorusunun cevabı ne ve nerede bilmiyorum ama yoruldum. Sertapçığımın dediği gibi incelikler yüzünden… Dün yine benzer bir durumla karşılaştım. Senelerdir kilerimizde duran iki sandalyeyi komşularımıza hediye ettik. Çok memnun kaldılar. Dün “Çok beğendik. İki tane daha almak istiyoruz. Nereden almıştınız? İkea’dan mı?” diye mesaj atmış. Benim mesajım beğendikleri için çok memnun olduğumuzu, nereden aldığımızı maalesef hatırlamadığımızı, sebeplerini, olası satıcıların bilgisini içeren kocaman bir paragraftı. Bir de sandalye görselini internette arattım ve büyük ihtimalle aynısını buldum, ki bunu o da yapabilirdi, paylaştım. Gelen mesaj ise şu: OK, teşekkürler! Kaba değil. Ama ben olsam asla bununla yetinmezdim. Karşı tarafa külfet verdiğimi düşünür, vaktini aldığım için özür diler, vakti ve sandalyeler için defalarca teşekkür ederdim. Artık kullanımda olmayan belki de hiçbir zaman olmamış o incelikler yüzünden… Kimseye bir şey olmadı, ben o vakitte dünyanın sırrına erişecektim onun yüzünden erişemedim değil. Ama bak taktım kafaya, sinirlendim. Karşı taraf mutlu mesut hayatına devam etti. Bundan sonra kendimi bu hâle düşürmemek için fazlasıyla çaba harcayacağımın sözünü veriyorum kendime. Hayata adapte olacağım artık, incelikleri başkaları gütsün.

Bu da bugünün şarkısı olsun: https://youtu.be/98MCqw4KZts?si=-zrRkBqKEOp4M1zd