Klara ve Güneş’teki gibi akıllarda kalan binlerce soru. Distopik kitap okumaya uygun değilim sanırım. Kitap hakkındaki eleştirilerin tamamı, uzayıp giden bir soru listesi. Yazarın amacının da bu olduğu düşünülüyor. Kitabın adının neyi temsil ettiği bile bilinmiyor. Dili çok sade. Şimdiki zamanla anlatılmasını ilgi çekici buldum. Okurken diyaloglara gömülmüş felsefi tartışmaları seziyorsunuz. Ama bu tartışmalardan sonra hangi taraf neyi temsil ediyor gibi bir etiket koymak da mümkün olmuyor. Kitap ayrıca üst kurmaca olarak tasarlanmış. Okurken Novilla’nın kurgu olduğunu düşündürecek gizemler de barındırıyor. Cervantes Don Kişot’u yazmamış, hayali bir Arap yazarın yazdığını çevirmiş. Neden İspanyolca konuşuluyor? Neden Simon o kadını çocuğun annesi olarak seçiyor? Neden çocuk bu kadar uyuz? Belki bir gün tekrar okuduğumda anlam kazanır bazı şeyler. Kitap üçlemeymiş, bilmeden ilk kitabını almışım sadece. Yakın zamanda diğerlerini okuma düşüncem de yok.
Leave a Reply