14.03.2024, 06:36, Berlin
Üç sene. Karanlıkta çalan telefon. Antiseptik kokulu beyaz koridorlarda yankılanan çığlıklar. Boşluğa düşmüş bir el. Feryatlar. Akan gözler. Planlanıp edilememiş bir kahvaltı. Seviyorum diye dizilip yenmemiş peynirler. Kalabalık. Çok kalabalık. Sobasız odalarda saklanma. Islanan maskeler. Maske çıkınca ortaya serilenler. Bağırışlar. Huzursuzluk. Daha çok insan. Normale dönen sohbetler. Kızgınlık. Nefret. Yemek. Çay. Bulaşık. Bulaşık. Yemek. Çay. Soğuk suyun acıyı uyuşturması. Kaçırılan gözler. Sonsuz bir kaçma isteği. Uyuma isteği. Başka bir güne uyanayım derken hep aynı güne uyanma. Eskisi gibi olmayacak şehirden kalkan bir uçak. Eskisi gibi olmayacak bir başka şehre inen uçak. Kovalayan huzursuzluk. Beklenen yalnız bir yas. Sessiz. Yanakların kuruması. Hatırlayınca gülümsemesi. Onun gibi bakabilmek. Onun gibi yaşayabilmek. Onun gibi sevilebilmek.
Leave a Reply