Berke Atabey

19.09.2023, 07:20, Berlin 

Yapmakla yap-ama-mak arasında sadece bir ‘ama’lık fark olduğunu biliyor muydunuz? Hayatım boyunca o amaya sığınıp fermuarını üzerimden kapatıp ‘yapma’ hevesimin geçmesini bekledim. Deneyip de başarısız olmaktan o kadar korktum ki güvenli sığ sularımdan hiç uzaklaşmadım. Başarısızlıktan korktuğum için kendime güvenli bir vasat yarattım. Halbuki ne büyük bir potansiyelim varmış, şimdi anlıyorum. Ama öncesinde gelen her ifadeyi manasız kıldığı gibi sonrasında da bir kaçışı barındırıyor. Korkularımızı, sustuklarımızı, kendimize ve başkalarına yalanlarımızı. Bakmayın sıralayınca bu kadar korkunç durduğuna, içerisi o kadar yumuşak ve konforlu ki. Sizi pamuklara sarmalıyor adeta. Üşümüşken, gerilmişken ya da bir şeylerden kaçarken sıcak suyun altından çıkamayışımız gibi bir his. Vakit geçiyor, yapılacak tonla şey var, geç kalıyorum, doğal kaynaklar tükeniyor, su faturası kabarıyor, AMA elim suyu kapatmaya gitmiyor. Tenim önce pembeleşiyor, sonra kızarıyor. Kapatacağım yerde daha da artırıyorum sıcaklığı. Banyo sisleniyor. Ne kadar süre sonra bilinmez hayat telaşı galip geliyor, havluma sarınıp hayatın serinliğine karışıyorum. Banyo aynasını arkasına saklandığı buğusundan arındırınca hayal kırıklığı oradan bana bakıyor. Deneyince değil ama denemeyince sonu hep sukutuhayal. O yüzden amayı azaltarak değil birden bırakıyorum.