18.01.2024, 07:28, Berlin
Montaigne, “Her insan kendisi için bir derstir.” diyor. Dün dinlediğim Nasıl Olunur? podcastinde de Gülşat Aygen “Bir insanın en büyük eseri kendisidir.” benzeri bir şey diyor. (Dinlediğim en iyi bölüm olabilir. Dinleyiniz!) Son zamanlarda üzerime hümanist bir örtü serilmiş gibi. Sinirlenmiyorum, alınmıyorum. Sezer şakayla karışık, saflık ve iyi niyet arasında ince bir çizginin olduğunu ve benim önceden de sınır bölgelerinde çok dolaştığımı ama artık hepten saflık bölgesinde olduğumu söylüyor. Açıkçası bulunduğum bölgeden memnunum. Şimdilik 🙂 Bu alana beni taşıyan birçok şey oldu. Terapi almaya başladım. Benzer yollarda ilerlemek istediğim güzel insanlarla tanıştım. Kendimizi iyileştirmek kafa yorduğumuz ve okuduğumuz konulardan biri oldu. Kendi kendime de çok çalıştım. Bir kazıkazan gibi kendimi kazıdım ve içimde barındırdıklarıma ben de şaşırdım. Koca bir veri yığını gibi analiz ettim kendimi, hâlâ ediyorum. Kendimi tanıdım ve kendimi iyileştirmeye, geliştirmeye, inşa etmeye, yaratmaya ne dersek diyelim işte ona vakit harcıyorum. Kendimi sevmek üzere çıktığım bu yolda herkesi sever, anlar ya da kabullenir oldum. Belki de artık üzerime “Lütfen sinsilik, ironi ve ima ile yaklaşmayınız. Anlamaz!” diye bir not iliştirmem lazım.
Leave a Reply