David Hockney çağdaş sanatın önemli ve yaşayan figürlerinden. Renk kullanımı, Pop Art tarzının ötesine geçip ona derinlik kazandırması, görme biçimleri üzerine kafa yorması sanatının en belirgin özellikleri. Sıradan görünen imgeleri sıra dışı bakış açılarıyla yeniden şekillendiriyor ve böylece bizi gözlemlerimizin ötesine, algılarımızın sınırlarına götürüyor.
Sanatçının en meşhur eserlerinden biri olan A Bigger Splash tam da bunu yapar. Dümdüz, sakin bir havuz sahnesini, düşündürücü bir boyuta taşır. Resimde pastel tonlarda bir California evi ve önünde uzanan havuz yer alır. Ancak asıl dikkat çeken, havuzun tam ortasında dondurulmuş bir sıçrama ânıdır. İlginç olan, bu sıçramanın kaynağına dair hiçbir ipucu verilmemiş olmasıdır. Sıçramayı yapan kişi görünmez, sadece etkisi, zamanın bir anlığına donduğu o ânın içindeki gerilimi hissederiz.
İlk bakışta ben bu ânı bir sıçramadan çok, bir kırılma, çatlama olarak algılıyorum. Düz ve boyutsuz bir alan gibi görünen manzarada, bu kırılma sanki yeni bir boyut yaratıyor. Bilim kurgu filmlerindeki iki farklı gerçekliği ayıran jölemsi, parlak duvarları anımsatıyor bana. Elimizi, sonra da cesaret edip kafamızı soktuğumuzda, yeni bir gerçeklikle yüzleşiyoruz. Kafamızı henüz ufacık sokmuşken yabancı iki el bizi güçlü bir şekilde çekip olayların tam ortasına koyuyor.
Ve o anda bir Lale Müldür şiiri okunuyor içimde:
Kriz Zamanında Naat
Krizya prizmasından seyrediyorum mor Gabriel’i
Menekşeler bu prizmada kırılıyor
Kızıl zihinde kırık her şey kırık
Herkes hummalı ve zamanlar garip
ama böyle olması gerekiyor diyor Siyah Kalem
“çünkü ancak yıkılan evde haine vardır”
Ego kırılacak
Beden kırılacak
Kalp kırılacak
Her şey kış ışığı gibi kırılacaktır ki
Yeni bir başlangıç olsun
…
Leave a Reply