Ah ben ne geç kalmışım Erendiz Atasü’ye. İlk cümleleri itibariyle büyülendim. Her öykü bambaşka. Her öykü çok etkileyici. Muazzam bir toplum okuması. Kadınlık dertleri ve hâlleri öyle çarpıcı verilmiş ki. Birçok işaretlediğim yer oldu ama şu iki cümle ne çok şey anlatıyor:
“Hayat hep böyle mi?” dedi. “Başka türlü yaşanmaz mı?”
Leave a Reply