Berke Atabey

23.01.2024, 04:23, Berlin

Bu başlığın ardından kaliteli bir hayat için meditasyon, yürüyüş ve uyku çok önemli gibi bir başlangıç yapılabilirdi. Bunlar gerçekten de hayatımda önem verdiğim ve beni iyi hissettiren alışkanlıklar. Ancak düzenli yazmaya başlamamla beraber bu alışkanlıklarımdan hedeflediğim manada çok da verim alamadığımı görüyorum. Zihnimi durdurmak üzere yaptığım bu şeyler son zamanlarda sadece yazmaya hizmet ediyor. Zihnim fazla mesai yapıyor. Örneğin meditasyon yaparken kafamın içindeki satırları durduramıyorum. Yürüyüş yaparken not almaktan yürüyemiyorum. Bugün olduğu gibi uyku ile uyanıklık arasında aklıma bir fikir düşüyor, bir daha da uyku tutmuyor. Üç buçukta da kalkılmaz ama! Bu bir aba altından yaratıcılık övme yazısı değil, övme işini yapacaksam en aleni şekilde yapıyorum 🙂 Bugün beni yataktan kaldıran şey siteme ekleyeceğim bir bölüm örneğin. Bugün eklemeyeceğim o kısmı. Ama bir kez cümleler aklımda yazılmaya başladı ve onları durduramadım. Ben de hazır uykum kaçmışken başka şeyler yazmak için yataktan bedenimi kopardım. Eskiden günün ilk işi meditasyon yapmak olurdu, blog yazılarımı meditasyon sırasında yazmaya başlayınca blog yazma işini öne aldım. Yine de anda kalamıyor ve başka öyküler yazıyorum bu anlarda. Çoğunlukla bu durumdan hoşnut olmakla beraber bazen de ürküyorum. Sanki sınırlı bir kaynağı yarını düşünmeksizin kullanıyormuş gibi hissediyorum. Tüm enerjimi günlük hedeflerim için kullanırken uzun vadeli hedeflerime kalıyor mu acaba diye endişeleniyorum. Elimdekileri bitirmek yerine sürekli yeni fikirlerle oradan oraya savruluyorum gibi de geliyor. Nicelik ve nitelik endişeleri düşüyor içime. Sonra da bunun değiştiremeyeceğim bir şey olduğunu kabullenip işleyen demir ışıldar diyerek atalarımızla teselli buluyorum.