23.02.2024, 07:25, Berlin
Emre Kongar, “Ben ilkeleri takip ederim. İnsanları değil.” diyor. Bense birini sevince tüm objektifliğimi kaybedip o kişinin hatalarını asla görmüyorum. Tehlikeli ve suistimale açık sular. Aslına bakarsanız bugüne kadar bir tarikat eline düşmemiş olmam şans. Türkiye’de çalışırken çok sevdiğim; gözüne girmek, onu mahcup etmemek için kırk takla attığım bir müdürüm vardı. Bir süre sonra büyü bozuldu, yollar ayrıldı. Şimdiden düne bakınca tüm arızalarını görebiliyoruz. Tabii dün aynı dün olmuyor ben buradan bakınca. Yazmak konusunda da benzer akıl hocaları bulup kendi kendime sevdalanıyorum. Tavşan ve dağ hikâyesi. Sınıfın en çalışkanı olayım, hoca beni görsün ve onaylasın istiyorum. Yine terapilik ya da şaraplık mevzular. Ailedeki büyük halamıza meslekteki titri ve tecrübesinden dolayı üstat diye hitap eder çevresi. Bu hitabı ilk duyduğumda çok etkilenmiş ve böyle hitap edileceğim günlerin hayalini kurmuştum. Ruhum ise mürit bir çırak.
Leave a Reply