18.09.2023, 12:45, Berlin
Dün kürkçü dükkanına yol alırken “Feuchtwangen” diye bir tabela gördüm. Birebir çevirirsek: nemli yanaklar. Yanımdaki güldü, benimse yolda olmaya gereksiz romantizmler ekleyen ruhum acıdı. Bir yanak pekala mutluluktan da nemli olabilir. Ama ben özlem dolu bir kadın yüzü gördüm o tabelada. Kavuşacakmış gibi ayrılan ama kavuşacağına asla emin olamayan. Vedalar ve yollar hep can acıtıcı geliyor bana. İçimde bir tırnak damarlarımı parçalayıp kanatıyor. Beyin zarımı oyup vesvese tohumları çimlendiriyor. O yüzden ağlayan hayaletler ilişiveriyor metinlerime ve gördüğüm tabelalara. Korkularımdan ve vesveselerimden vücut bulmuş olsalar da seviyorum onları. Hayaletsiz bir hayat sıkıcı olurdu. Ayrıca yerin ismi yanaktan değil artık kullanımda olmayan alan/arazi anlamına gelen bir kelimeden geliyormuş. Aslında tüm şehir arazisini gözyaşları ile nemlendirebilecek kadar hayaletim var içimde ama hepsini aynı anda salmayacağım ortalığa.
Leave a Reply