Berke Atabey

08.10.2023, 06:16, Wolfsburg Bu yazıyı hafta sonunu geçirmek için geldiğim Wolfsburg’ta kaleme alıyorum. Evet fiil tercihim bilinçli. Ortada kalem ve defter yok. Hatta bilgisayar bile yok. Aygıtlarımız küçüldü, ceplerimize sığıyor. Cep telefonu kelimesinin hakkını bu telefonlar veriyor. İlk çıkan o cebe sığmaz aygıtlara neden cep telefonu denmiş anlamak zor. Ve dijitalleşen dünyamız bu küçücük telefonlara… Continue reading

07.10.2023, 06:01, Berlin Zülfü Livaneli’ye hepimiz biraz aşık değil miyiz? Aşkın başka bir hali. Hayranlığın ileri seviyesi. Livaneli öykü yarışmasına katılmayı düşünen arkadaşımla motivasyonumuz aynı: Zülfü Livaneli ile tanışabilmek. Derece mühim değil, her şey feda edilebilir. Zülfü Livaneli okumayı da çok severim ama dinlemek beni başka bir boyuta taşıyor. Eskiden her fırsatta dinlediğim Livaneli şarkılarını… Continue reading

06.10.2023, 06:41, Berlin Dün üniversitemde yapılan yemekhane zammı protestosu ve sonra da annesinin gönderdiği çuvalı arkadaşlarıyla açan üniversite öğrencisinin videolarına denk geldim. Keyfi yerinde insanlar oturdukları yerden soruyorlar: “17 lirayı da mı veremiyor?” Cevap çok basit. Eğer bir kişi bile veremiyorsa onlar adına ses çıkarmak zorundayız ve veremeyen sadece bir öğrenci olsa keşke. Diğer videoda… Continue reading

05.10.2023, 06:39, Berlin Kış uzun kollu montumu giymemle Berlin’de belirdi. Akşam yürüyüşe çıktığımda hava çoktan kararmış, kışın sessizliği yolları doldurmuştu. Bazı yerlerde asılı bir yanık kokusu şöminelerin de mesailerine başladıklarını haber veriyordu. Bu kış sanki öncekiler kadar sıkıcı olmayacak gibi his var içimde. Bunda kuşkusuz geç gelen kışa karşı piyangodan çıkan her güneşli günde biriktirdiğim… Continue reading

04.10.2023, 06:34, Berlin Dün öykülerimden biri ilk kez çok takip edilen önemli bir edebiyat mecrasında yayımlandı. Mutluyum. Çevremdeki az sayıda kişi yazdığımı biliyor, daha da azı yazılarımı okuyor. Ama tabii öykü bayağı geniş çevreye yayılınca bir nevi afişe olmuşluk hissi gelmiyor değil. Neyse ki kurgunun güvenli kucağındayım. Karakterin ne kadarı yazanın kimse bilemez. Metakurgulu otobiyografik… Continue reading

03.10.2023, 06:29, Berlin Geçenlerde Türkçe’nin gücü başlıklı bir görsel karşıma çıktı. ‘Görüşemeyeceklermiş’in İngilizce karşılığı olarak 14 kelimelik ‘I heard that they are not going to be able to see each other’ yazılmış. Bir dil diğerinden daha güçlüdür demek bence şovenist bir yaklaşım. Ama bu kesinlikle Türkçe’nin büyüsüdür. Bir takım diğer insanlar ise “bu böyle çevrilmez”… Continue reading

02.10.2023, 14:19, Berlin Cem Yılmaz’ın son filmi “Do not disturb”u çok beğendim. Cem Yılmaz’ın son dönemlerdeki filmelerini öncekilerden daha çok beğeniyorum. Karakterleri o kadar gerçek ki. Ayzek’in hayata tutunmaktaki inadı, çabalı olamamışlığı çok iç acıtıyor. Karşısındakine “Sen kasmazsan oluyor, ben kassam da olmuyor.” diyor. Edebiyat profesörü ile konuşurken “beni de çıkarın o seviyeye” serzenişi sanki… Continue reading

01.10.2023, 06:08, Berlin Çocukken benimle yakın yaşlarda bir çocuğu olan yakınımızın evine gittiğimizde beni kutu kutu oyuncak karşılardı. Ancak kutular göz hizamızda değil, vitrinin üzerinde dururdu. Biz gelince mi kaldırılırlardı ya da hep mi orada dururlardı bilmiyorum. Bu soruyu ne ben, ne de annem sorduk. Oraya gidince oyuncaklarla oynamıyor, onları seyrediyordum. Belki de yeni nesil… Continue reading