Berke Atabey

Son zamanlarda hangi kişisel gelişim kitabına ya da konusuna yönelsem karşıma çocukluğum ve çocukluğumda bir yaşam felsefesi olarak kodladıklarım çıkıyor. Belki de yeni dönem ebeveynlerini fazla hassas olmakla suçlayıp, “biz böyle büyümedik de ne oldu kardeşim, hepimiz normal insanlarız” diye ahkam kesip onları pamuk ebeveyn olmakla suçlarken yanılıyoruz. Görünen o ki, farkında olmadığımız kadar yaralıyız.… Continue reading

“Moralin yerine gelecekse, ben de Titanic challange’ını çözemedim.” dedi deep learning öğrenen kocam. Eyvah yine devrik cümleyle başladık, hakkımızda hayırlısı. Sabahtan beri beni güldürme denemeleri ilk kez işe yaradı. İçtiğim şarabın etkisiyle mayışan sinirlerimin anlık bir boşluğunda kahkaha attım. Normalde kendi başıma asla içmem. Bugün bir şarap açtım. Büfeden en koca kadehi aldım, dudak payı… Continue reading

Sosyal medyadan neden kurtulmak isteyelim ki? Tüm yakınlarımızdan anında haber alabildiğimiz, mutluluklarına, hüzünlerine ortak olabildiğimi, markalardaki sözde indirimleri takip edebildiğimiz, bizi eğlendiren, kafamızı dağıtmamıza vesile olan sosyal medyadan kim kurtulmak ister ki? Ben! Peki neden? Sosyal medyada takipleştiğimiz insanlarla onlara bir telefon edebilecek ya da bir mesaj atabilecek samimiyette miyiz? Yolda görürsek selamlaşır mıyız yoksa… Continue reading

Dünyanın en üşengeç insanlarından biri olarak sabırsız olmakla lanetlenmişim. Bu ikisi aynı bünyede buluşunca, psikolojiyi oldukça yoran özellikler. Her şey hemen olsun isterim, çoğu şeyi minimum 1.5x hızla izlerim ya da dinlerim. Yavaş konuşana, yavaş hareket edene tahammülüm yoktur, öyle durumlarda zamanı hızlandırabilmeyi dilerim. Öte yandan rahatına da pek düşkün, oturdu mu kalkası gelmeyen bir… Continue reading