27.08.2023, 07:41, Berlin
Geçtiğimiz günlerde bir sanatçının (keşke adını not etseydim) kendine kırmızı koza ördüğü performansını gördüm. Modern sanat beni zaman zaman sinirlendirse de, performans sanatlarını hep çok etkileyici buluyorum. Bir süredir bu performansı düşünüyorum. Belki de hepimizin böyle bir kozaya ihtiyacı var yırtıp dünyaya uçmak için değil, örüp dünyadan kaçmak için kullanacağımız. Bunu düşününce de kozama benimle beraber sevdiğim insanları, bitkileri, müzikleri hatta havai fişekleri bile almak istiyorum. Yıldızlar eksik mi kalsın deyip, galaksiyi de sokuşturuyorum içeri. Aslında içinde sadece sevdiğim şeyler olan bir evren örüyorum kendime. “Anda kalın” diyen uzmanlar benim hayalimdeki kozayı mı kastediyorlar acaba? Biricik hayatıma mı açılıyor ördüğüm evren? Sevmediklerimizi kozanın dışına nasıl atarız? Ne çok soru ne az cevap var. 42 desem ve cevaplansa tüm sorular.
Leave a Reply