Berke Atabey

16.03.2024, 06:40, Berlin

Geçen gün zamanın döngüsel olabileceği üzerine bir video izlerken zaman gibi dil algımızın da çizgisel olduğundan bahsedildi. Hiç böyle düşünmemiştim. İsmini hatırlamadığım bir bilim kurgu filmine referans verildi. O filmde uzaylılar dairesel olarak iletişime geçiyorlarmış. Dünya üzerinde fazla düşünmeden kanıksayıp dişlilerinden biri olduğumuz o kadar çok şey var ki. Üzerine düşününce birçoğuna yabancılaşıyorum. İş ya da performans görüşmelerinde en güçlü yanımızı sorduklarında ya da insanlar bana geri bildirim yaptıklarında öne çıkan özelliklerimden biri hep büyük resmi görmek olmuştur. Küçücük ayrıntıların hepsine hakim olup gelecekte nelerle karşılaşabileceğimizi öngörebilir ve hangi değişikliğin onlarca proses sonrasında neye dönüşeceğini hızlıca hesaplayabilirim. Geçen gün stoa kitabında da benzer bir bölüm vardı. Aslında biz de o küçücük ayrıntılardan biriyiz evrende. Kendi planlarımız var. Evren planımızı bozunca bir şeylerin yanlış gittiğini düşünüyoruz. Hâlbuki büyük resmi bilmiyoruz. Belki evren için benim kaybedip başkasının kazanması gerekli. İş hayatındaki sistemler çabucak öğrenilebilir ama hayat öyle değil maalesef. Bunu yazmak üzücü belki de ama galiba sadece bize biçilen rolleri üstleniyoruz. Yine de rollerimizi üstün performanslarımız ile derinleştirebileceğimize inanıyorum. Oynadığımız oyun gişede başarısız olsa bile elimizden gelenin en iyisini yaptığımızı bilmek ve sahnede devleşip o anlık mutluluklara ulaşabilmek mühim.