Yirmili yaşlarda harcadığım kitaplara zaman zaman geri dönüyorum. Bunlardan biri de bu kitap. Dil olarak çok sade ve akıcıydı. Atmosfer olarak ise bunaltıcı. Baştan sonra sizi varoluşsal sorgulamalara düşüren bir kitap. Bu tarz kitaplardan sanırım herkes hangi mesajı arıyorsa onu alıyor. Kaderini kendi eline almak, vazgeçmeyi bilmek, yanlışta değil arzularında ısrarcı olmak, konfor alanının pamuksu sıcağını bırakabilmek benim aldığım mesajlardı. Hayatı yaşamaktansa kahraman olmak için gelmeyecek savaşı, olmayan düşmanı beklemek; hem de bazen kahramanlığın bizzat kendisi yaşamakken. Metinde bazı bölüm girişlerinde zamanı ve mekânı tasvir ederken geçmiş zamandan geniş zamana dönülmesi beni biraz şaşırttı. Yazar akıp giden zamanı vurgulamak için bir masal etkisi mi vermek istemiş diye düşündüm, senaryo okuyormuşum gibi hissettim. Konu ile ilgili bilgisi olan bana yorumdan ya da özelden yürüyebilir 🙂
Leave a Reply