Berke Atabey

26.10.2023, 07:03, Berlin

Günlüklere başlayalı iki ayı geçti. Bu süre zarfında devamsızlık sayım dördü, beşi geçmemiştir diye tahmin ediyorum. Bana öylesine iyi geldi ki her gün yazmak. Bu yazıların tümünü tuttuğum belgede 10.000 kelimeyi aşmışım. İki ayda bu kadar kelime yazacaksın deseler inanmazdım. O yüzden kalemi eline almayı, bilgisayarın tuşlarını tıkırdatmayı erteleyen birileri varsa onlara sesleniyorum: yazın! Bu günlüğe başlamamdaki en önemli etken daha önce de bahsettiğim gibi Beth Kempton’ın The Way of the Fearless Writer kitabı. Bu yazılarda ona o kadar çok referans verdim ki biraz kabak tadı vermeye başladım sanırım. Ama en ufak bir şeyi bile o düşürdüyse aklıma onun adını anmamak biraz hırsızlık gibi geliyor. Neyse efenim, gelelim konumuza. Dün dedim ki kendime “Beth’e böyle onun görmeyeceği atıflar yapacağına, kendisine yaz, teşekkürünü birinci elden et!” Okuyacağını bile sanmıyordum açıkçası. Okumuş Beth, mutlu olmuş. Bir sonraki kitabı Türkçe olarak da yayımlanacakmış. “Keep writing my friend” diye bitirmiş mesajını. Mesajını yürüyüş yaparken okudum, eve kadar sırıtarak gelmişim. Temas etmenin itici gücüyle devam ediyorum yazmaya, durmuyorum.