Berke Atabey

Dün akşam Staatsoper’de Puccini’nin son eseri Turandot operasını izledik. Nessun dorma aşkına. Tenor Brian Jagde muhteşemdi, koro da. Ama ben yine Pavarotti döngüsüne girdim çıkamıyorum. Hem konusu hem de uyarlanışı itibariyle çok enteresan bir operadaydı. Aslında bu bir Asya operası, hikâye Binbir Gece Masalları’ndan geliyor. Çin prensesi ikinci perdede ete kemiğe bürünse de kocaman bir kukla olarak uyarlanmış. Bu kukla üç perde boyunca kocaman bir ekip tarafından aktif olarak oynatılıyor, şekil ve kostüm değiştiriyor. İlk perdedeki o kitlesel tapınma ve şiddet hâli beni biraz gerdi açıkçası, sonra alıştım. İnsan doğasının tüm karmaşıklığı ve belki saçmalığının çok iyi yansıtıldığı bir eser.

Gününüz güzelleşsin diye her sabah bir doz: https://youtu.be/cWc7vYjgnTs?si=FsxBND_lGsGs_c1P