Berke Atabey

17.12.2023, 07:12, Berlin

Buradaki en yakın arkadaşım yarı Yunan yarı Rus. Duyanda intihar etme isteği yaratacak bir iletişim dilimiz var. İngilizce, Almanca, Türkçe ve Yunanca’yı aynı anda konuşuyoruz. Kelimelerin İngilizcesi, Almancası aklımıza gelmediğinde ya da anlatmaya üşendiğimizde; ben Türkçesini o da Yunancasını söylüyor ve yüzde seksen olasılıkla o kelime iki dilde de ortak oluyor. Dünün kelimeleri türlü ve haraçtı. Bu durumu çok eğlenceli buluyorum. Zaten kağıt üzerinde iki farklı ülke vatandaşı olsak da aynı kültürün insanlarıyız. Eşimle benim aynı ülke içerisinde iki bambaşka kültürde yetiştiğimizi düşününce bahsettiğim şey epey büyülü. Benim memleketimden arkadaşımınkine 6 saatte, eşiminkine 12 saatte gidiliyor mesela. Hâl böyle olunca arkadaşım ne düşündüğümü suskun kalışımdan, kaşımdan gözümden bile anlıyor. Anlık tepkilerimiz çoğunlukla aynı oluyor. Pandemide sıkıntıdan patladığımız günlerde DNA analizi yaptırdık. Ben yüzde 40 Yunan çıkarken o Balkan çıktı. O günden beri grubumuzda Yunanistan’ı ben temsil ediyorum. 🙂 Aynı dili konuşmak sadece sözcüklerden ibaret değil, aynı ya da benzer kültüre sahip olmak belki de. Yunanistan’da ya da Türkiye’de yaşasaydık yakın arkadaş olur muyduk bilmiyorum ama Almanya’da arkadaşlığımız bizi evde hissettiriyor.