Şebnem, Şebnem, Şebnem. Sonunda buldum seni, sobe! Üçlemeye sondan başladım ve Şebnem’le Osman kitabında tanıştım. Kitabı Osman’dan çok Şebnem’i öğrenmek için okudum. Sonra ilk kitap Kapak Kızı’na geçtim. Bir figürandan öte değildi Şebnem. En son Şebnem’in kitabına ulaştım. İçimde yer etti Şebnem. Bu kadar kovalamasaydım, ilk kitapla başlasaydı her şey böyle olur muydu emin değilim. Belki çok arabesk gelebilirsi. İçimde biriken iz bırakan karakterler koleksiyonuna Şebnem de dâhil oldu. Üçlemenin diğer kitaplarındaki tanrı anlatıcı yerini ben anlatıcıya bırakıyor bu kitapta. O da benim okuma zevkimi epeyce arttıran bir durum oldu. Kendine iyi bak Şebnem! Oralardasın biliyorum!
Leave a Reply