Berke Atabey

05.09.2023, 07:02, Berlin

Endişe içime ne zaman yuva yaptı bilmiyorum. En güzel haberde bile peyda olup hatır hutur bir siyah tül çekiyor gözlerimin önüne. Sıyırıp atamıyorum. Atsam da örümcek adamın ağları gibi hiç bitmiyor. Yenisi çekiliyor. Binlerce yıldır bizi hayatta tutmak için geliştirdiğimiz mekanizmalar modern hayatta ayağımızı kaydırıyor. Endişe tekinsiz bir zemin. Berlin Yahudi Müzesi’nde Menashe Kadishman’ın Shalekhet (Fallen Leaves) adında bir enstalasyonu vardır. 10.000’den fazla demir plakadan kesilmiş açık ağızlı yüz, klostrofobik Hafıza Boşluğu’nun zeminini kaplar. Gördüğüm en etkileyici eserlerden biridir. Yüzlerin üzerine basarak ilerlersiniz, etrafınızda sizi kuşatan beton duvarlar uzar. Sanatçının ziyaret edene vermek istediği haklı endişe saniyeler içinde damarlarınızda akmaya başlar. Benim için dünya üzerinde endişenin elle tutulur olduğu yegane yerdir. Bir de mutlu zeminlerim vardır. Ayaklarımın gömüldüğü kum, çimen ya da deniz. Bir de çocukluğumun kasaplarının talaş serpilmiş kalebodur zeminleri. Artık kasaplar yerlere talaş dökmüyor, çocuklar da alışverişe gitmiyor. Düşününce çok uzak geliyor ama biz yoğurt ve ekmek alma mesaisi ile büyümüş bir nesiliz.